Gebruikersimpressie: negen walk-behind accu-onkruidborstels op voormalig Floriadeterrein Venlo

ARTIKEL

Broer de Boer, dinsdag 8 december 2020

650 sec

Nog een behoorlijke ontwikkelingsweg te gaan ...

Zeven bedrijven durfden de uitdaging aan: zij lieten hun machines een maand lang gebruiken door Noord-Limburgs Groen. Vakblad Stad+Groen nam het initiatief tot het testen van de accu-aangedreven borstelmachines. De eindinformatie werd door medewerkers van het groenbedrijf met ons gedeeld op het voormalige Floriade-terrein.

Voorman Frank Schattorie (l), bedrijfsleider Rob Vercoulen en voorman Frank Oehlen bij de geteste machines

Eurogarden, Bhobo, Knopert, Kuipers Machines, Lankhaar, Mechan en Van der Haeghe waren de partijen die een machine afleverden bij Noord-Limburgs Groen. Vier voormannen van het bedrijf werkten ermee en gaven een beoordeling. De machines werden gebruikt met de afstellingen zoals ze afgeleverd werden. Met elke machine werd minimaal viermaal driekwart uur gewerkt. De medewerkers noteerden hun bevindingen op een beoordelingsformulier. Op 4 november werd de redactie bijgepraat over de uiteindelijke bevindingen met betrekking tot de machines. Dat gesprek vond plaats op het voormalige Floriadeterrein bij Venlo. Daarbij waren naast de redacteur aanwezig Rob Vercoulen en de voormannen Frank Schattorie en Ruben Oehlen.

Aanvallen maar

De voormannen Frank en Ruben tronen me al gauw mee naar een machine. Het lijkt de perfecte machine, die met zijn aangedreven profielbanden zelfs onkruid op taluds de baas kan. Hij blinkt en het plaatwerk ziet er zeer robuust uit. 'Hij zal de klinkers wel uit de straat borstelen', is de eerste indruk bij velen. Het gaat om de Koppl, de door Van der Haeghe aanleverde demo. Het is een basishydrostaat, die ook geschikt is om andere klussen uit te voeren; het borsteldeel moet je aanbouwen. De acculader kun je rechtstreeks op de machine aansluiten. 'Iedereen loopt hier als eerste op af', zeggen Frank en Ruben. 'Maar daarna laten ze hem van schrik staan. Je pakt deze machine niet zo snel. Daarvoor is hij te zwaar. Hij is de gebruiker de baas, omdat de borstel veel wrijving ondervindt en daardoor sterk naar rechts trekt.' Al borstelend laten de voormannen bovendien zien dat de komborstel over het onkruid wrijft, maar daarbij de stengels laat staan. Daarin zal de Koppl niet de enige blijken. Wat zeker positief is: de komborstel laat zich gemakkelijk instellen en vervangen. Met deze krachtige machine en de zware accu kun je gegarandeerd meerdere uren werken, dus hij is geschikt voor grotere projecten. Na circa twee uur werken bleek er in één geval nog 48 procent accucapaciteit over te zijn, volgens de voormannen.

De onkruidbostel die kan worden aangebouwd op de zware Koppl-basismachine

Eenvoud is het beste

Aan welke eisen moet zo'n onkruidborstelaar eigen voldoen? Frank is er kort over. 'Hij moet simpel zijn en uitnodigen om mee te werken. Eenvoud wil ik zien, zonder al te veel instellingsmogelijkheden. Hij moet gemakkelijk aangezet kunnen worden. Zo'n machine gebruik je vooral om goten langs trottoirbanden en randjes mee te nemen; daarom moet de staalborstel buiten de wielen reiken. Voor dat werk een veiligheidskap wegnemen, maakt het werken lastiger. De borstel of de individuele stalen strengen moeten gemakkelijk kunnen worden vervangen.' Ruben vult aan: 'De machine moet in balans zijn, met zijn eigen gewicht niet te zwaar op de borstel drukken, want dan slijten de staaldraden te snel. We hebben de indruk dat slepende staaldraden minder snel slijten dan staaldraden die haaks op de verharding staan. Maar bovenal moet hij onkruid wegnemen en liefst ook het mos uit de voegen borstelen.'

'De machine moet in balans zijn'

Ruben Oehlen, voorman bij Noord-Limburg Groen: 'De machine moet niet te zwaar op de borstel drukken.'

Verschillende accu's

De machines beschikken over verschillende accu's met een verschillend vermogen. De accugebruiksduur is sterk gerelateerd aan de prijs van het accupakket en daarmee aan de machine. Er zijn dus machines die met gemakkelijk verwisselbare accu's werken die je na een uur moet wisselen, maar er zijn er ook accupakketten die langer meegaan. Volgens Frank en Ruben is het niet zo dat het vermogen 'inkakt' als ze bijna leeg zijn. 'De machines stoppen eigenlijk vrij abrupt als de accu leeg is. We zijn benieuwd of dat na een flink aantal ladingscycli nog zo is.' De meeste accu's zijn gemakkelijk uitneembaar. Bij de zware accu van de Green Weed Brush is het even puzzelen hoe dat moet en bij de Wiederman van Bhobo gaat het wat lastig; daar zit de stuurboom in de weg. Opvallend is dat voor deze test drie machines zijn aangeleverd die door eenzelfde elektromotor en eenzelfde accupakket worden aangedreven: de Kwern Greenbuster, de Nesbo en de RVA. Blijkens de rapporten werken de machines dan ook ieder circa 45 minuten op een gemakkelijk uitneembare 24 V-accu. En toch verschillen deze onkruidborstelaars.

De Limpar van Knopert

De gebruiker kan deze machine goed in zijn macht houden. Hij is volgens Ruben fijn in balans en bovendien gemakkelijk in een bestelbus te tillen. Hij geeft als toelichting: 'Hij is zeer krachtig, borstelt goed met alleen het eigen gewicht op de borstel, die gemakkelijk wisselbaar is. Hij pakt ongeveer alles weg. De machine met zijn grote wielen heeft een draaibare, zwenkbare borstelkop. Die kun je verstellen, zodat je er ook de goten mee kunt borstelen.' Toch is er één maar: 'Ze moeten nog eens naar de startprocedure kijken', vindt Ruben. 'Het is omslachtig dat je hiervoor vier handelingen en knoppen hebt. En ik ben nog vergeten te vertellen dat zo'n machine hufterproof moet zijn. Deze ziet er goed uit en doet zijn werk goed, maar het zwakke, opklapbare beschermkapje om bij een trottoirband te kunnen borstelen, geef ik geen lang leven. Als ze die punten verbeteren, is het zeker een bruikbare machine.' Even over de twee accu's: hiermee kun je één tot anderhalf uur werken, afhankelijk van het gewas. Voor het laden op de machine is een aparte aansluiting aangebracht. De accu's zijn ook uitneembaar, zodat je met wisselaccu's kunt werken.

De Limpar is uitgerust met een zwenkbare borstelkop

De RVA van Knopert

Knopert bracht nog een tweede machine mee voor de test. 'Eenvoud is zijn kracht en je kunt hem in je eentje in de bestelbus tillen', merkt Frank op. 'De wielen van de RVA staan net buiten de draaicirkel van de borstel. Daardoor kun je goed in goten komen. Hij doet wat hij moet doen. Elke staaldraadstreng draai je met één bout los. Dat is buitengewoon handig.' De voormannen zijn wat meewarig over de afwerking, een uitgesneden stuk traanplaat aan de bovenkant dat de draaiende delen afdekt. Maar op één punt hebben ze een aanmerking: de zware rubberen beveiligingsflap. Als je daarmee de trottoirband raakt, raakt de staalborstel het rubber en moet je die flap gauw vervangen. Wel weer fijn is dat je alleen een rode knop hoeft in de drukken en een beugel aan de stuurboom om van start te gaan. We staan niet lang stil bij deze machine; dat zegt voldoende over zijn functioneren.

De in Duitsland geproduceerde RVA blinkt uit in eenvoud. Hij doet wat hij moet doen

De Kwern Greenbuster van Lankhaar

De volledig onbeschermde borstel van de Greenbuster lijkt wat op een omgekeerde helikopterrotor. De versleten borstel doet me veronderstellen dat er al veel mee gewerkt is op dit terrein. 'Klopt', zegt Frank. 'De machine doet wat hij moet doen, is eenvoudig en licht.' Medewerkers pakken graag zo'n machine. De vier keer drie borstelstrengen kunnen gemakkelijk worden verwisseld, en dat geldt ook voor de 72 V 5 Ah-lithiumionaccu. Voor een ontwerper is het misschien een detail, maar voor een professional die ermee werkt een punt van zorg: 'De kabel die vanaf het startsysteem naar de elektromotor loopt, kunnen ze beter goed wegwerken. Anders leidt dat tot beschadigingen bij het transport', vindt Frank. Ruben vult aan: 'Direct vastzetten met een kabelbinder, dus. Daarmee gaan ze overigens bij meer machines in de fout. De handel die je moet inknijpen om van start te gaan, werkt zeker fijn. Voor mij is de stuurboom precies op maat; voor iemand die korter is dan ik, kun je de hoogte verstellen.' Ook kun je de stuurboom inklappen; dat is handig bij transport en dan neemt hij minder ruimte in. De producent kan trots zijn op de goede werking; dit staat unaniem genoteerd op de vier evaluatieformulieren. 'De stuurboom is inklapbaar. En op die ene accu, die hij gemeen heeft met de Nesbo en de RVA, kun je er drie kwartier mee werken.' Rob vult aan, nadat hij er een rondje mee gereden heeft: 'Dit is echt zo'n apparaat waarvan je niets verwacht, maar wel heel veel gedaan krijgt. Hij haalt zelfs het mos uit de voegen.' We bekijken hem en constateren dat de borstel in zijn geheel vervangen kan worden. De leverancier reageerde tijdens de test zeer adequaat en betrokken; Lankhaar leverde nog voor het afsluiten een verbeterde pro-versie. Hierbij zijn onder meer de stuurboom en de wieltjes verbeterd. Daardoor voelt bij deze machine het onderstel degelijker en stabieler aan en de werking blijft ongewijzigd goed.

Ook een goede: de Greenbuster met helikopter-look. Deze machine heeft dezelfde motor en accu's als de RVA en de Nesbo.

De Nesbo van Mechan

Wat een vreemde eend in de onkruidbijt! Drie wielen heeft hij. Daarmee plaatste de medewerker van Mechan die hem afleverde de gebruikers meteen voor raadselen. Bij navraag door Noord-Limburgs Groen bleek dat de twee achterste wielen functioneren als transportwielen. Het linkerachterwiel moet je echter demonteren; dan leunt hij op het instelbare zijwiel aan de zijkant van de machine. Montage en demontage met de bijgeleverde sleutel is zeer lastig. Je kunt nauwelijks bij de moer en schaaft de huid van je handen. Bedrijfsleider Rob Vercoulen, die ook aanschuift bij de perspresentatie, zegt hierover: 'Onhandig, zo'n derde wiel. Als medewerkers de ervaring hebben dat demonteren lastig gaat, laten ze zo'n machine liefst in de werkplaats staan.' In werking zetten gaat heel goed met één knop en door de beugel aan de stuurboom omhoog te trekken. Maar de hamvraag is: hoe functioneert hij op 72 V 5 Ah-accu's? De waardering op de evaluatieformulieren is laag. Maar ja, die circa drie kwartier gebruiksduur zagen we al eerder bij de Kwern Greenbuster en de RVA. Ondanks zijn degelijk ogende uitvoering aait hij over het onkruid en laat hij teveel staan. En het is werken geblazen: de gebruikers ervaren veel weerstand en moeten de borstel in het gareel houden. Maar smaken verschillen: naast bijzonder is deze machine best aantrekkelijk om te zien met zijn mooie borstelkorf. Hierin treffen we een slim systeem aan om versleten borstels te verlengen.

De Nesbo, om meerdere redenen misschien straks de muurbloem in de loods

de Green Weed Brush van Kuipers

Kuipers Machines leverde deze onkruidborstelaar, uitgerust met verlichting en optische waarschuwingssignalen. Hiermee kan de werkgever zijn personeel ook in het duister laten werken! Je start de machine door de rode knop in te drukken en de handel in te knijpen. Op deze machine kun je het toerental van de links- en rechtsdraaiende borstel instellen. Rechtsdraaiend blijkt verreweg het best te werken. Linksdraaien en achteruitlopen heeft geen meerwaarde. De machine werkt zonder beveiligingskap, handig dus voor onkruid borstelen in goten! Ruben laat zien dat de naloop na uitschakelen 3 seconden duurt. Dat is niet zonder gevaar bij deze kaploze machine. Het toerental is laag en over de werking zijn de meningen verdeeld. 'Hij heeft weinig weerstand, leunt zelfs eigenlijk wat teveel naar achteren. Je moet dus zelf de borstel op het straatwerk duwen', moppert iemand op het evaluatieformulier. 'Hij is handelbaar en neemt alle onkruid weg, ook tussen de voegen', meldt een andere gebruiker. Weer een andere collega schrijft letterlijk op: 'Niet goed. Laat mos en grassen staan.' Staand bij de machine concluderen we dat je misschien moet leren om er goed werk mee te leveren. Op die ene, zware accu van bijna 20 kg kun je er overigens wel twee tot drie uur mee werken.

De oordelen over de werking van de Green Weed Brush verschillen. De onbeschermde borstel kan links- en rechtsom draaien.

De Wiederman van Bhobo

Bhobo leverde een fonkelnieuw ontwerp. De Wiederman is te tillen met zijn tweeën en laat een goede werking zien op vlak terrein. ‘Helaas laat hij het onkruid in de goot langs de rand wat staan’, is de toelichting van beide voormannen. Ze laten zien dat het weghalen van een stuk deelbare kap, links, daar niets aan verandert, omdat het wiel binnen de draaicirkel van de borstel loopt.
Vincent Turpyn, Sales- and export manager van Bhobo reageert op dit punt van kritiek van de gebruikers: ‘Deze functie, waarbij de borstel in opzichte van de wielen versteld kan worden, is er zodat de borstel wél tot in de goot en tot tegen opstaande randen kan.’
De voormannen vervolgen hun verhaal: ‘Toch krijg je onkruid in de goot er wel mee weg. Deze machine zwenkt met één stuurbeweging heel gemakkelijk naar het onkruid in de goot. Met de eerder genoemde functie hoef je zelfs niet telkens te zwenken. Je rijdt gewoon de machine voor je uit terwijl de borstel onder een hoek gepositioneerd staat.’
Een losse kap is –aldus het testteam- wel onhandig: ‘Die leg je ergens neer tijdens het werk en dan raak je hem al gauw kwijt.’ Wel goed doordacht is de speciale sleutel die aan de machine bevestigd is. Deze is bedoeld om de staalstrengen te wisselen. Bijzonder aan de machine is dat hij achterover hangt. Je moet zelf dus druk geven op borstel voor een goede werking. Overigens is de stuurboom niet verstelbaar en duidelijk te hoog voor kleine medewerkers. De accu laat zich lastig wisselen. Turpyn van Bhobo weerspreekt dit niet en geeft aan dat dit voor de seriemachines zal worden aangepast.

De Wiederman heeft een goede werking, maar neemt onkruid en vuil uit de goot niet mee aldus de mannen van Noord-Limburgs Groen.

De Michaelis van Lankhaar

Ook Lankhorst liet een tweede machine testen. Het is een heel lange machine, robuust, zwaar, zonder kunststof onderdelen. De (te) eenvoudige kunststof aan-uitschakelaar legde al gauw het loodje, wat de mogelijkheden verminderde om hem uitgebreid te testen. De Michaelis heeft veel instelmogelijkheden - te veel voor een pessimist! -, namelijk voor de wielen, de borstelhoek, de draaibare beschermkap en de hoogte van het stuur. Misschien lag het aan de afstelling, maar deze onkruidborstel laat veel onkruid staan, vooral stengelonkruiden. Bladonkruid en mos kwamen wel goed los. De groene Greenpack-accu laat zich gemakkelijk uit de machine verwijderen. Ruben zegt over het in werking stellen: 'Dat doe je door twee delen van het rechterhandvat in te knijpen. Ik vind dat onhandig.'

De Michaelis: opvallend lang en robuust

De Cramer WKB 480 van Eurogarden

Eurogarden leverde deze machine voor de test. 'Goede werking, neemt alles weg, goed eindresultaat', zo luidt zowel de waardering op de evaluatieformulieren als de toelichting die beide voormannen geven. 'Toch is het wel hard werken met deze machine', zeggen ze. 'De in hoogte verstelbare en gemakkelijk vervangbare borstel (even kiepen en een borgpen wegtrekken, red.) trekt hem naar links.' Bij deze krachtige machine ruiken we zelfs dat hij de straatstenen flink raakt: de geur van vuursteen. Dit levert snelle slijtage van de borstel op en schade aan de stenen. Bij navraag blijkt overigens dat de machine afgeleverd werd met een agressief afgestelde borstel; een andere afstelling was ook mogelijk geweest. De beschermkap is deels verwijderbaar. De bak met daarin de veegborstel kun je verzetten, zodat de staalborstels buiten de wielen borstelen. Het is een gemakkelijke, simpele machine die door iedereen is te bedienen zonder uitgebreide instructies, zoals Frank en Ruben graag zien: 'De knop omzetten en de handel inknijpen, dat is alles om de machine te laten lopen. Wat gewicht betreft, is deze Cramer gemakkelijk hanteerbaar. De twee 82 V-accu's bij deze machine gaan anderhalf tot twee uur mee.'

De favoriete machine

Een rangorde aangeven was niet de opzet van deze test, maar toch is iedereen hier benieuwd naar. Rob Vercoulen stelde daarom de vraag: 'Welke machine zou je 's morgens als eerste meenemen uit de loods?' Zonder aarzelen haalden de voormannen de Kwern Greenbuster en de RVA op - lichte machines dus. Ook voor de Limpar zouden ze een plekje reserveren.

'Door ermee te werken, leer je de waarde en de prestaties van zo'n machine kennen'

Niets is wat het lijkt

Bedrijfsleider Rob Vercoulen is heel enthousiast, in de eerste plaats omdat hij ziet wat het doet met de betrokken medewerkers van Noord-Limburgs Groen: 'Ze maken in ons allround groen- en leerbedrijf kennis met de ontwikkelingen die er in de markt zijn. En het is bijzonder om te zien hoe ze dit in hun gesprekken serieus oppakken, hoe ze de plussen en de minnen van de machines bespreken. Ik zie daar ook een leuke parallel in met de kwalificatie van onze medewerkers. Ik zeg altijd: Iedereen heeft zijn sterke en zwakke punten. En niets is wat het lijkt. Zo verwacht je van een sterke zware machine dat hij niet alleen het onkruid verwijdert, maar zelfs de straatstenen meeneemt. Maar soms is de werkelijkheid weerbarstig: het is juist een lichtere, rankere machine die de gewenste topprestaties blijkt te leveren, terwijl je dat absoluut niet verwachtte. Dat zie je ook bij onze mensen met al hun beperkingen. In de tweede plaats vond ik dit praktijkonderzoek zelf ook zeer verhelderend. Ik heb de onkruidborstels allemaal uitgeprobeerd en de mensen en machines gevolgd, hoewel de coronacrisis dat lastig maakte vanwege steeds wijzigende arbeidsschema's. Alleen door ermee te werken, leer je de waarde en de prestaties van zo'n machine kennen. Als je ze op een vakbeurs ziet, zijn al die machine letterlijk en figuurlijk mooi opgepoetst. Pas als je er zelf mee werkt, ervaar je dat het aanbod bestaat uit goede en minder goede machines.' En hij verzucht: 'Machines zijn soms net mensen.' Het blijkt dat vijf medewerkers, waarvan vier voormannen, met de machines hebben gewerkt en een oordeel gegeven. Vercoulen: 'Met elke machine is minimaal viermaal driekwart uur gewerkt. Soms waren de accu's dan leeg. Met de best werkende machine zijn ook echte productie-uren gemaakt. Of ik overga tot aanschaf? Dat valt te bezien. Zelfs de beste vind ik wat "popperig". Als daarbij nog eens extra geïnvesteerd wordt in degelijkheid en een prijsstelling die interessant is ten opzichte van een brandstofmachine, dan is dat een serieuze optie voor me.'

'Ik zeg altijd: Niets is wat het lijkt'

Rob Vercoulen, bedrijfsleider Noord-Limburgs Groen

Objectieve verzamelde gegevens (NWST/Noord-Limburgs Groen)

De gegeven suggesties voor verbeteringen:

Machines moeten minder trekken.
Maak ze tilbaar voor twee mensen.
Zet kabels vast of werk ze weg.
Aan het werk zetten kan makkelijker.
Zorg voor deugdelijke beschermkapjes.
(De)monteren onderdelen moet gemakkelijker worden.
Bevestig specifieke sleutels op de machine; losse sleutels raak je kwijt.
Zorg voor weinig naloop bij uitschakelen.
Meerwaarde zowel links- als en rechtsdraaiend nihil.
Maak stuurboom gemakkelijk verstel- en inklapbaar.
Maak accu's gemakkelijk verwisselbaar.
Zorg voor degelijk aan-uitmateriaal.
Voer bevestigingsspindels degelijker uit.
Zorg dat de borstel buiten het loopwiel kan lopen.

Sociaal groenbedrijf

Noord-Limburgs Groen is een sociaal groenbedrijf dat in de buitenruimte werkt. Het bedrijf werkt met een aantal vakbekwame sociaal hoveniers. Die helpen de ruim 30 medewerkers vooruit in verschillende leer- en werktrajecten. Samen gaan zij dagelijks voor het beste resultaat. Deze aanpak levert een grote betrokkenheid bij het groenwerk op. De werkwijze werd in de zomer van 2018 onderscheiden met de hoogst denkbare erkenning voor sociale werkgevers: het PSO-30+ (Abw)- certificaat. Als leerbedrijf biedt het groenbedrijf vele bijzondere werk- en ontwikkelingsmogelijkheden aan. Mensen die niet vanzelfsprekend aan werk komen, vinden in dit groenbedrijf een werkgever die aan alle kanten meedenkt en bovenal de medewerker vooropzet. Drie Noord-Limburgse hoveniers stonden aan de wieg van deze sociale onderneming: BTL Venray BV (nu idverde Realisatie), Herman Vaessen Tuin Boom Groen uit Maasbree en Jonkers Hoveniers uit Venlo. Aanvankelijk verzorgde de nieuwe onderneming groenopdrachten voor de regionale werkvoorzieningen NLW, WAA en INTOS. In 2012 werd een droomproject binnengehaald bij de realisatie van de Floriade 2012 in Venlo. Daar is het bedrijf nog steeds werkzaam, onder meer met de ontwikkeling van Greenport Hub naar werk. Dit is een project op het voormalige Floriadeterrein waarvoor het bedrijf samenwerkt met Citaverde Opleidingen, de gemeenten Venlo, Venray en Horst aan de Maas en Development Company Greenport Venlo.

Gebruikers impresssie

Het is zonder meer waar dat een producent of leverancier van een – nieuwe – machine lef nodig heeft om deze zomaar door derden te laten testen. Het blijkt dat sommige machines hun werk goed doen. We verwijzen meteen naar het kader, waarin bedrijfsleider Rob Vercoulen zegt: ‘Iedereen heeft zijn sterke en zwakke punten. En niets is wat het lijkt.’ Dat geldt ook voor deze machines. Als redactie benadrukken we dat het bij de beoordeling door het Limburgse bedrijf niet om een rangorde in de machines gaat, maar om een deugdelijke impressie. ‘Een iets slechter resultaat in het heden kan een garantie zijn voor beter presteren in de toekomst!’

REACTIES

Er zijn nog geen reacties.

download artikel

Tip de redactie