Column Wilco Boender: 'Verbazing in onkruidland' |
|
|
|
|
| Wilco Boender, directeur VDBH West,
dinsdag 10 mei 2022 |
 |
| 187 sec |
Na een intensieve, maar prachtige opstartperiode van VDBH West in Stolwijk wordt het tijd om na drie jaar de columnistenpen weer met enige regelmaat op te pakken. Er gebeuren mooie dingen in ons vakgebied - daarover de volgende keer meer -, maar soms blijf je je verbazen.
| Wilco Boender, directeur VDBH West |
De oudere lezers herinneren zich ongetwijfeld mijn ideeën over onkruidbestrijding dan wel -beheersing op verharding. Eerlijk gezegd zijn die ideeën weinig veranderd. Waarom ik in dit themanummer over city cleaning dan deze oude koe uit een Krimpenerwaardse sloot haal? Omdat ik mij verbaas over wat er nog steeds plaatsvindt op dit gebied.
In het kader van duurzaamheid zijn we vanaf 2016 wettelijk verplicht om met alternatieve methoden te werken, veelal heet water en/of hete lucht. Andere innovaties bevinden zich nog in de beginfase of zijn gewoonweg mislukt. Het mooiste en creatiefste idee werd mij jaren geleden verteld door een Kamerlid van Groenlinks tijdens een lunch in het Kamergebouw: ‘We zouden alle straten moeten inzaaien met klaver, dan hoeven we niets te bestrijden. Bovendien neemt klaver ook nog stikstof uit de lucht op.’ (Hij bedoelde natuurlijk ‘klaver’ met een kleine k.) Vanuit de blauwe bankjes komen soms creatieve oplossingen; dat moet gezegd worden.
|
|
'We zouden alle straten moeten inzaaien met klaver'
| |
|
Onkruidbeheersing op verharding, daar kunnen we van alles van vinden. Ik blijf ervan overtuigd: van de conventionele methoden geeft de DOB-methode (met de ‘d’ van duurzaam, nota bene) met een quad en selectieve toepassing van een paar drupjes glyfosaat nog steeds de minste milieubelasting, alle groene convenanten ten spijt. Veel van mijn collega-groenaannemers vinden dat onder het genot van een pilsje op een meeting nog steeds, maar prediken op podia en Linkedin het andere ‘duurzamere’ evangelie. Tja, jaren terug hebben we er op de universiteit te Wageningen samen met Chris van Dijk en Corné Kempenaar al vele praatsessies en onderzoeksuurtjes aan besteed. We waren het hartgrondig met elkaar eens, dronken een glas, deden een plas en niks bleef zoals het was.
|
|
De DOB-methode met een quad en selectieve toepassing van een paar drupjes glyfosaat geeft nog steeds de minste milieubelasting
| |
|
We zijn nu alweer vijf jaar 100 procent alternatief bezig met heet water en hete lucht. En het werkt; dat is helemaal waar. We moeten alleen iets frequenter over de stoep heen, inmiddels natuurlijk met elektrische voertuigen en werktuigdragers. En we zetten honderden mensen extra in om de straat op beeld B te houden. Natuurlijk komen al die extra mensen ’s morgens op de fiets, met het ov of een elektrische auto naar de bedrijven toe. Plannen schrijven doen we met veel plezier. En we investeren tot we een ons wegen.
Deze plannen, waarin staat hoe ‘weinig’ CO2 we uitstoten en hoe ‘duurzaam’ alles heden ten dage gaat, worden beoordeeld door mensen die er ook iets van vinden. Voor de ene opdrachtgever ben je al duurzaam bezig als je een sticker op je bus plakt met de tekst dat je op ‘CO2 saving diesel’ rijdt; voor een ander ben je dat pas als je het water niet meer ter plekke opwarmt, maar reeds warm water van 50 kilometer verderop haalt.
Momenteel zie je zelfs grote dieseltrucks (Euro 5 of 6, dat dan weer wel) door straten rijden waar amper onkruid staat, om met enorme brandweerslangen de verharding met heet water nat te kliederen. Ik vernam dat dat warme restwater soms zelfs van ruim 50 km van de werklocatie wordt opgehaald. Het gaat dus om watertransport over grote afstanden. En dat water is al opgewarmd, en ja, het is restwater, enzovoort, enzovoort, maar is er iemand die mij kan uitleggen waarom dit milieuvriendelijk is?
|
|
Het warme restwater wordt soms van ruim 50 km van de werklocatie opgehaald. Kan iemand mij uitleggen waarom dit milieuvriendelijk is?
| |
|
Ik snap het nut van het gebruik van restwater als dat in dezelfde gemeente wordt opgehaald en verwerkt. Maar heet water transporteren over grote afstanden? Voor de grafiekjes komt het goed uit als je de levenscyclusanalyse pas laat beginnen binnen de gemeentegrenzen. Dan kan er echt duurzaam gewerkt worden, en dan gaat het woon-werkverkeer met benzine- of dieselauto’s van al die extra mensen voor het handwerk niet verder dan de gemeentegrens.
Ik verbaas me dus echt over de dingen die ik om me heen zie gebeuren. Wat wij dan doen? Wij gebruiken natuurlijk ook geen glyfosaat meer. We rijden met 100 procent elektrische voertuigen van Goupil, met daarop een heetwaterunit die lokaal oppervlaktewater oppompt en verwarmt en daarmee onkruid bestrijdt. In straten waar we ruimschoots aan de gewenste B-kwaliteit voldoen, komen we zelfs niet, omdat er een voorschouw plaatsvindt door een collega die op zijn tablet aangeeft welke werkploeg waarheen moet. Zo rijden er dus niet onnodig (grote) machines in de toch al drukke straten van dorpen en steden. Wij hebben wel het voordeel dat we diverse gemeenten als klant hebben met veel oppervlaktewater. Er is dus altijd water voorhanden in de wijk waar we aan het werk zijn. Ook hier zal van alles op aan te merken zijn. Verbaas u slechts ...
|
|
Geen onkruidbestrijding meer op verharding, klaver inzaaien en alles lekker groen laten worden - dat is het voordeligst, het groenst en het minst milieubelastend.
| |
|
Ik blijf openstaan voor vernieuwing en innovatie op dit gebied. Ik zeg ook niet dat wij nooit water over grote afstand transporteren. Dat doen we dan natuurlijk wel met een elektrische vrachtwagen, waarvan de accu’s vast niet worden gemaakt van kobalt uit de mijnen in Congo waarvoor arme kinderen hun leven moeten wagen.
Geen onkruidbestrijding meer op verharding, klaver inzaaien en alles lekker groen laten worden – dat is het voordeligst, het groenst en het minst milieubelastend. Het Groenlinks-Kamerlid had gelijk!
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
