 |
| 79 sec |
De natuur lijkt te profiteren van de vier maanden corona die we nu achter de rug hebben. Onze lucht en ons water zijn schoner omdat we economisch een stap terug hebben gezet. Staan alle seinen dan op groen? Helaas niet. Iedereen buitelt over elkaar heen bij de constatering dat corona heeft aangetoond dat een goed verzorgde en goed beheerde groene buitenruimte toch echt megabelangrijk is. Tegelijk zijn er alweer gemeentes die het mes zetten in groene budgetten. Het kan niet anders dan dat dit op korte termijn gaat leiden tot substantiële bezuinigingen en lagere kwaliteit. Veel gemeentes werden in 2018 en 2019, toen ze de vorige economische crisis net achter de rug hadden, geconfronteerd met extra taken in de zorg, waarvoor geen goede compensatie werd geboden vanuit Den Haag. Nu worden diezelfde gemeentes opnieuw geconfronteerd met een explosieve stijging van kosten, deze keer door corona. Ook deze kosten lijken niet volledig te worden gecompenseerd. Eigenlijk alle ambtenaren die je spreekt, gaan ervan uit dat ook dit zich uiteindelijk zal vertalen in bezuinigingen op openbaar groen.
 |
|
|
Het kan niet anders dan dat dit op korte termijn gaat leiden tot substantiële bezuinigingen en lagere kwaliteit
| |
|
Een grote gemeente in het zuiden van ons land meldde de verlenging van lopende aanbestedingen te gaan gebruiken om contracten opnieuw uit te onderhandelen. De afgelopen jaren was onze groene sector door de enorme personeelstekorten een verkopersmarkt, met stijgende prijzen tot gevolg. Dat is niet langer zo. Aannemers beklagen zich daar nu al over, met als argument dat het onethisch zou zijn je als overheid zo op te stellen. Daar kun je anders over denken. Groenvoorzieners profiteren als de concurrentie schraler wordt. Dan hoor je niemand klagen. Als je dat oké vindt, zul je ook akkoord moeten gaan met het tegenovergestelde. Het afgelopen jaar zijn er nogal wat aanbestedingen in de markt gezet waar opvallend weinig inschrijvers op afkwamen. Hoe komt dat? Lag dat aan de kieskeurigheid van groenvoorzieners, die hun orderboeken toch wel gevuld kregen, of waren de gemeentes te ambitieus in hun eisen? Waarschijnlijk een combinatie van beide zaken. Waarbij blijft gelden dat ons hele systeem van aanbesteden in de kern een raar proces is: je brengt twee partijen bij elkaar op basis van gestructureerd wantrouwen.
|
|
Lag dat aan de kieskeurigheid van groenvoorzieners, die hun orderboeken toch wel gevuld kregen, of waren de gemeentes te ambitieus in hun eisen?
| |
|
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
