Hoofdredactioneel: Droom en daad |
|
|
|
|
 |
| 84 sec |
Tussen droom en daad ligt vaak een lange weg. Nederland koestert de droom van een versnelling van stedelijke vergroening. Tegelijkertijd moeten we keer op keer constateren dat zelfs in Nederland dromen niet eindeloos kunnen worden omgezet in daden. Naast de droom van groene steden en dorpen koesteren we nog een aantal andere grote ambities, waarvan we hopen dat ze in de toekomst geen illusie zullen blijken te zijn.
Wat bijvoorbeeld te denken van onze ambitie om jaarlijks 100.000 huizen te bouwen of het beleid om in de komende periode 80.000 hectare nieuwe natuur aan te leggen? Ook de wens om de kwaliteit van ons oppervlakte- en grondwater te verbeteren, en de ambitie om versneld over te stappen naar hernieuwbare vormen van energie. Voeg daarbij de noodzaak om onze landbouw te verduurzamen en de emissie van broeikasgassen terug te dringen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
|
|
Systeemfalen klinkt als een onschuldig woord, maar dat is het natuurlijk allerminst. Feitelijk concludeert dit overheidsorgaan dat we wel willen naar niet kunnen
| |
|
Al die ambities op zichzelf zijn al enorm. Wanneer ze worden opgeteld, vormen ze een berg die de Mount Everest doet verbleken. Veel van deze ambities zullen in de praktijk ook niet noodzakelijk elkaar versterken en kunnen zelfs elkaar mogelijk tegenwerken. Het is dan ook niet verrassend dat de Raad voor de Leefomgeving in een recente rapportage concludeert dat er sprake is van systeemfalen. Hoewel "systeemfalen" klinkt als een onschuldige term, is het dat natuurlijk allerminst. Feitelijk stelt dit overheidsorgaan vast dat we wel willen, maar niet kunnen.
|
|
Naast die droom voor groene steden en dorpen hebben we nog een aantal andere ambities waarvan we hopen dat die in de toekomst geen bedrog gaan worden
| |
|
Deze analyse heeft uiteraard ook betrekking op de groene sector en de dagelijkse praktijk van de lezers van dit vakblad. Dit komt mede doordat de Raad voor de Leefomgeving concludeert dat het samenspel tussen overheid, markt en samenleving niet adequaat lijkt te functioneren om effectieve oplossingen voor de complexe vraagstukken in beweging te zetten. De raad stelt vast dat niemand in staat lijkt te zijn om deze zaken alleen op te lossen. Markt, overheid en burger hebben elkaar nodig om resultaten te boeken. In de dagelijkse praktijk zijn deze drie belanghebbenden echter juist verder van elkaar verwijderd geraakt. Burgers ervaren steeds vaker dat ze niet worden gehoord door de overheid, politici zijn terughoudend uit angst voor fouten en ambtenaren verschuilen zich achter een steeds complexer wordend woud van regels en voorschriften, waardoor praktische oplossingen steeds verder worden uitgesteld.
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
