Kansen liggen op straat

ARTIKEL

MARKT & ACTUEEL

Thijs Banninga en Rianne Bonk, dinsdag 22 oktober 2024

168 sec

Parijs schitterde afgelopen zomer als decor voor de Olympische Spelen. Het slimme gebruik van iconische locaties voor een aantal sportdisciplines gaven de spelen een ongeëvenaarde charme. Ruim 15.000 sporters kregen de kans om te schitteren op de reguliere of Paralympische Spelen. Nu alle bezoekers en sporters al lang en breed vertrokken zijn, is de olympische droom in Parijs definitief voorbij. De tijdelijke inrichting is afgebroken en de pleinen bieden weer ruimte aan het 'normale' leven. Dat geeft stof tot nadenken over de kansen op deze pleinen.

Steden brengen samen

Parijs is een buitengewoon fascinerende stad. De stad heeft een aantrekkingskracht op miljoenen mensen. Op zowel toeristen als mensen die zoeken naar een beter bestaan. En op alle mensen die zich daar tussenin bewegen. Frankrijk beweegt bijna letterlijk geheel om Parijs heen. Parijs is een stad waar je zowat alle denkbare culturen van de wereld kunt tegenkomen. Een stad van ongekende schoonheid, cultuur en historie. En van stinkend rijke mensen. Tegelijkertijd is het een stad waar voornamelijk in de banlieues ongekende armoede en ellende te vinden zijn. Al die verschillende mensen leven in dezelfde stad. Meestal niet bij elkaar om de hoek, maar in een stad als Parijs komen die verschillen altijd samen. Het ene moment meer zichtbaar dan het andere.

Een begin op de straathoek

Denk maar eens aan het verhaal van Kylian Mbappé, de voetballer die opgroeide in een van de straatarme banlieues van Parijs. Hij is in het Parc des Princes, het stadion van de rijke voetbalclub Paris Saint Germain, uitgegroeid tot een van de allerbesten van de wereld. Mbappé is een van de meest tot de verbeelding sprekende voorbeelden van een succesvolle speler wiens verhaal op straat begint. Maar hij is uiteraard niet alleen. Ook dichter bij huis zijn voorbeelden te vinden. Denk maar eens aan de Nederlandse 3x3-basketballer Worthy de Jong die met zijn team olympisch goud won. Place de la Concorde werd de plek waar het team in een thriller van een wedstrijd het hoofd bood aan gastland Frankrijk. Ook het verhaal van dit succes begint op straat. Op pleintjes dicht bij huis. In de Bijlmer of waar dan ook. Vlaggendrager Keet Oldenbeuving, alias SkateKeet, kon op de basisschool haar draai niet vinden. Op een dag zag ze in het Griftpark in Utrecht kinderen skaten. Al snel was ze niet meer weg te slaan van het skatepark. Het skaten bracht Keet levenslust. En een skatecarrière.

Eenheidsplein

Place de la Concorde heeft een rijke geschiedenis. Tijdens de Franse Revolutie bevond zich midden op het plein hét symbool van die revolutie: de guillotine. Het plein heette dan ook Place de la Révolution. Na de revolutie werd het plein omgedoopt tot 'eenheidsplein', oftewel: Place de la Concorde. Tegenwoordig is het plein nog steeds het hart van Parijs en een belangrijk verkeersplein. Juist op deze plek, in het hart van de stad, werden tijdens de Olympische Spelen sporten georganiseerd die op straat beginnen. In de volle spotlights kwam de prachtige ambiance van Parijs voor even samen met verschillende (urban) sports. Door skaten, basketbal en andere sporten naar een plek als Place de la Concorde te brengen, heeft Parijs laten zien hoe je de stedelijke ruimte écht kunt gebruiken. Het maakte deze sporten zichtbaar, bereikbaar en aantrekkelijk voor een breed publiek. Inmiddels is op het plein de basketbalarena weer ontmanteld. Ook het skateparcours is afgebroken en de BMX-obstakels zijn opgeruimd. Het is weer het plein zoals we het kennen. Op één aspect na: de oostelijke helft van het plein wordt autovrij. Fietsers, wandelaars en skaters krijgen er permanent meer ruimte.

Gelijke kansen

De Olympische Spelen herinneren ons eraan dat sport een universeel recht is. Dat iedereen het verdient om zijn talent te ontwikkelen. Ongeacht wat je achtergrond of je omstandigheden zijn. Dit recht is een enorm belangrijke beweegreden voor ons bij OBB spelmakers + ruimtedenkers om te doen wat we doen. Om gemeenten te ondersteunen bij beleid voor alle inwoners om te bewegen, ontmoeten, spelen en sporten (BOSS) in de openbare buitenruimte. We zijn gelukkig niet alleen; veel gemeenten kiezen ervoor om, ondanks financiële uitdagingen, te investeren in BOSS in de openbare ruimte. Pleinen geven gelijke kansen. Slechts voor enkele jonge sporttalentjes wordt immers het pad naar topsport door hun ouders en de omstandigheden perfect gladgestreken. Een brede groep kinderen krijgt op zijn minst de kans om lid te worden van een sportclub, wat hun kansen vergroot op een sportief leven in het algemeen en wellicht een sportcarrière. Maar werkelijk iedereen heeft toegang tot het pleintje op de hoek. En tot het trapveld even verderop. Onze straten en pleinen bieden gelijke kansen aan alle inwoners. De pleinen zijn bovendien de plekken waar rijk en arm, jong en oud, met wat voor achtergrond dan ook, elkaar ontmoeten: 'eenheidspleinen'. De vraag is: richten wij ze in met die gedachte voorop? Gunnen we de Kylians, de Worthy's en de Keets van onze stad de ruimte? Waar kunnen zij leeftijdsgenoten met eenzelfde passie ontmoeten? Waar kunnen zij hun pass, dribbel of slide oefenen?
De spelen zijn voorbij. De kansen voor onze jonge inwoners liggen op straat.

REACTIES

Er zijn nog geen reacties.

Tip de redactie